urodził się w listopadzie 1898 roku. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym pełnił służbę w formacji bielskiej policji. Po napaści Niemiec na Polskę jego oddział otrzymał rozkaz przegrupowania na wschodnie rubieże Rzeczypospolitej. W trakcie tej marszruty Władysław dwukrotnie zetknął się z żoną i córką podążająca z tłumem uciekinierów na wschód.
Aresztowany przez Rosjan został osadzony w Ostaszkowie, później w Twerze, ostatecznie zamordowany w Miednoje w 1940 roku. W tym samym czasie zostali aresztowani również inni bielscy policjanci, m.in. przodownik Paweł Boruta (1894-1940).
O jego śmierci rodzina dowiedziała się z gazet niemieckich. Żona Elżbieta umarła w tym samym roku i spoczywa w sektorze C5 w grobie nr 1329, na którym widnieje inskrypcja informująca o mężu Władysławie.
