parafii pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej

kronika osób pochowanych

Jan Magiera

urodził się 28 listopada 1897 roku w Kozach, syn włościan Marcina i Marii. Miał jeszcze dwóch braci i siostrę. Ukończył ośmioklasowe gimnazjum z maturą. Na Uniwersytecie Lwowskim rozpoczął studia prawnicze, by je ukończyć na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskując tytuł doktora praw. Od 1 sierpnia 1916 roku do 31 lipca 1918 służył w armii austrowęgierskiej w stopniu szeregowca, a następnie do 30 października 1918 roku w stopniu oficerskim.
W latach 1918-1919 służył w bialskim batalionie 12 pułku piechoty w stopniu chorążego. Od 23 stycznia1919 roku do 22 lutego 1919 w niewoli czeskiej. 19 lipca 1919 roku awansował do stopnia porucznika w 12 pp. W okresie 13 września 1920 roku do 1 sierpnia 1921 w związku z ranami na froncie wojny polsko-bolszewickiej, przebywał w szpitalach we Lwowie i w Krakowie. W 1921 roku odznaczony Krzyżem Virtuti Militarii V klasy, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
W lutym 1922 roku przeniesiony do rezerwy, a po kolejnych (piątych ćwiczeniach oficerów-rezerwistów, w 1933 roku) zwolniony z obowiązków wojskowych. Sędzia Sądu Grodzkiego w Bielsku, a od 1928 roku po wprowadzeniu w Polsce odrębnego sądownictwa w zakresie prawa pracy - sędzia bielskiego oddziału sądu. Członek Związku Mszalnego Księży Najświętszego Serca Jezusowego, do którego został przyjęty w lutym 1938 roku.
W okresie 1939-1945 ukrywał się przed Niemcami. Gdy w 1940 roku zachorował jego syn Marian, lekarz rodzinny od lat opiekujący się Magierami, nagle zapomniał języka polskiego i dawnych relacji. Bylejakość pomocy medycznej dla chorego, spowodowała śmierć dziecka. Jego pogrzeb stał się swoistą manifestacją polskości na ziemi zdeptanej niemieckim butem. Ojciec oczywiście nie mógł uczestniczyć ceremonii pogrzebowej.
Po 1945 roku wrócił do sądownictwa, w którym pozostawał aż do emerytury do 31 sierpnia 1964 roku. Ojciec chrzestny w konsekracji Katedry Chrystusa Króla w Stalinogrodzie (Katowicach) w październiku 1955 roku. Zmarł 16 lutego 1967 roku, pochowany w sektorze A2 w grobie nr 248,249 wraz z żoną Zofią i synem Marianem.


Serdecznie dziękuję wszystkim osobom, które przekazując dokumenty, fotografie i informacje o bliskich zmarłych, znacząco ubogaciły stronę naszego cmentarza.
Krzysztof Raczek.


Ta strona używa plików cookies

Dalsze korzystanie z witryny oznacza zgodę na wykorzystanie plików cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w polityce cookies.